Shō Kō (尚灝, Mandarin pinyin: Shàng Hào; lahir 14 Julai 1787 – meninggal 5 Julai 1834 pada umur 46 tahun) merupakan Raja Kerajaan Ryūkyū, yang menduduki takhta dari 1804 sehingga 1828, apabila dia dipaksa turun takhta dan digantikan oleh anak lelakinya, Shō Iku. Ini merupakan kali kedua dalam sejarah kerajaan tersebut di mana seseorang raja turun takhta;[1] the 1477 abdication of Shō Sen'i was the first.[2]Dikatakan bahawa pada akhir pemerintahannya, Shō KO "tingkah laku menjadi pelik, tidak seimbang, dan tidak menentu. [1]"Sanshikan" (majlis terdiri dari tiga penasihat tua diraja) merayu kepada kerajaan Jepun Domain Satsuma dan, dengan kelulusan Satsuma ini, memaksa Shō ko untuk turun takhta pada tahun 1828 dan bersara ke kawasan luar bandar. Misi utusan telah disediakan untuk secara rasmi memaklumkan Beijing mengenai perubahan dalam pemerintahan dan manor diraja kedua telah ditubuhkan di kawasan luar bandar, untuk mengekalkan prestij dan kebesaran sesuai dengan status Shō Ko. [1]Ahli sejarah, George H. Kerr mencadangkan kemungkinan bahawa Shō Kō sebenarnya tidak menghidap sebarang penyakit mental, tetapi mempertimbangkan tindakan radikal seperti menuntut kemerdekaan negara itu dari Satsuma, yang mana ia merupakan kerajaan takhluk, dengan harapan bahawa ini akan mengurangkan masalah ekonomi teruk yang dihadapi oleh kerajaan.[3] Jika ini berlaku, mungkin Sanshikan takut bahawa tindakan itu adalah terlalu radikal, dan terlalu berisiko, dan merasa perlu untuk mengelakkan raja daripada meneruskannya.